In een vorige post probeerde ik vooral te begrijpen hoe de bedrijven en machthebbers uit Silicon Valley en de technologie die ze ontwikkelen direct of indirect onze westerse vorm van bestuur ondergraven – of neutraler gesteld: “beïnvloeden” -, namelijk wat we verstaan onder democratie. Deel daarvan is het verspreiden van desinformatie in de vorm van propaganda langs “social media” kanalen.
In diezelfde post gaf ik, gevormd door vele andere, ook mijn mening daarover, deels gedreven door emotie. Diezelfde emotie (en psychologie) is echter vaak ook onze zwakte waar het business model van Silicon Valley op inspeelt. Hierin zijn ze echter niet alleen, uiteraard…

In de huidige post wil ik een andere grote factor benoemen die momenteel speelt – en inspeelt op onze emoties -, namelijk de ondergrondse inmenging en desinformatie vanuit Rusland, dankbaar gebruik makend van het internet. Hierbij wil ik opmerken dat ik steeds enkel de mij bekende invloeden benoem, want wat onder de radar blijft, zal de media, in hun belangrijke rol, niet kunnen rapporteren. Het is nog maar de vraag welke rol een land als China mogelijks reeds speelt, in het bijzonder op vlak van technologie en op het internet. Of is dat desinformatie die door de VS, en zijn huidige “president”, gestuurd wordt?
Zonder aanleiding te willen geven tot paranoia, wil ik toch wel benadrukken dat er op elk moment belangen en invloeden spelen die soms pas een hele tijd (maanden, jaren) later duidelijk worden (hopelijk). Dit eventueel – en vaak, lijkt mij, op basis van de voorbije jaren – gedreven of geïnitieerd door enkele bronnen van binnenuit de betreffende organisatie die aan de kaak wordt gesteld; zogenaamde “wistleblowers”.

Hoewel niet strikt behorend tot die categorie, geeft deze Tedx talk wel een interessant voorbeeld van hoe informatie – onbekend tot dan toe voor het grote publiek – pas later opheldering biedt over in dit geval de door de VS in Iran ingezette computerworm genaamd Stuxnet. De grens tussen eerder passieve inmenging, bijvoorbeeld in de vorm van verspreiden van desinformatie, en eerder actieve inmenging, zoals bij Stuxnet, is er een die bij black hat hacking, al dan niet georganiseerd, niet altijd even duidelijk is. De gevolgen, na de nodige tijd, zijn dat echter wel.

Laat ik toch benadrukken dat ik, zeker in onze regio, toch wel behoorlijk wat vertrouwen heb in de juistheid en volledigheid van de informatie die we aangeboden krijgen van een aantal grote mediabronnen, ondanks de wereldwijde stroom aan desinformatie en de tijd die “de waarheid” nodig heeft om aan het licht te komen. Hoe we hierin – ongewild of niet – ook betrokken partij worden in ons land, geeft deze bewustmakende reportage van Pano zeer helder mee:

Missie chaos
Hoe Rusland van (des)informatie een wapen maakt
wo 3 april | afl 9 | min

Afgelopen zaterdag: Rusland beschuldigt ons land van het ensceneren van een gifgasaanval in Syrië.
 
Dat soort van vingerwijzingen is niet nieuw. In 2016 beschuldigt Rusland België ook, toen er in Syrië burgerslachtoffers vielen bij een bombardement. Maar de feiten vertellen iets anders.
 
Wat is hier aan de hand? Pano duikt in de wereld van halve waarheden, polarisering en desinformatie.
 
Is het de bedoeling van Rusland om niet meer te kunnen uitmaken wat waar is en wat niet?
 
Pano praat met de Belgische Staatsveiligheid en we trekken ook naar Finland, om te laten zien hoe deze nieuwe oorlog vooral online woedt (en bestreden) wordt.