Bladeren in de schaduw van de tijd
We zijn hem kwijt, de kieren
Met halve zinnen de brug gelegd
Ik waag een dip

En ik had nog zo, meneer
Maar toch geveld, tot bruggenbouwer
Beschouwer van hen
Die ik tot mijn voorbeeld maak

Het wordt een dubbeltje op zijn kant
Gebakken of verbrand
De brug, keer ik mijn rug
of waar leidt het heen

Gevederde grifioen,
Legioen der helden
Vermeld mij in uw pogingen
De wanhoop nabij
Als zou het wezen
In werkelijkheid te deren
Toch een dezer keren
Ach ander pad, lonk mij
Met uw gewillige gemoed
Ik leef, het streven voorbij
Gestreefd en lui om wat komen gaat
Mijn huid verlaat
En gedogen, altijd gedogen
De mooie bogen van de weerbaarheid
Desgewenst om meer
En minder in de weer
omdat het zo moest zijn

Duizend letters vergetelheid
Neem ik tot mij, inwaarts
Het einde zoek, het eerste boek
De horizon verblindt

De diepte in, de duikerij
Dan snakkend naar adem
Leegte biedt zijn troost
Afwijzing incluis

Het lege blad staart strak
De duistere chaos in, tot vullens toe
En daar is het dan
Doch vat het maar

De tijd, de tijd
Doe mij een gok, een gis
Niet ongewis, nee
En verblijf in mijn gedachten

Ik huiver en ril
Niet kil, nee, zuiver
En puur tot sterrenstof vermalen
In mijn geest die mij gezelschap houdt