Kalender vol Het hoofd op hol Intens Is dat jouw wens? Immens Vergeet de grens Overspoel Mij met gevoel Is dat het doel? De lege stoel En blijf nabij Gewoon langszij Doch laat me vrij en maak me blij We geven niet op Met kleine stem De bellen in het sop De wolken in de klem Extreem gebeld Ik geef niet thuis En de gedachten in de kluis Verlangen naar de schreeuw om meer Geloven in een andere keer Kijk…
Verklankgallopeerd De bladen vol Een gooi naar Het antwoord zoek Tussen de regels is het knus vertoeven Geen willen, geen moeten En zouden dat het geen naam heeft Voor de anoniemerd Maar plaag mijn geest Onschuldige verslaving Als zijnde het ongrijpbare vlokje eerste sneeuw op zijn snuit Beproevingen verdoen hun tijd Ik ga aan hen voorbij Vaarwel mijn jeugd Ik had je lief En denk nog eens aan mij Wanneer je herinneringen zich laven aan de hoopvolle genster die het…
Bladeren in de schaduw van de tijd We zijn hem kwijt, de kieren Met halve zinnen de brug gelegd Ik waag een dip En ik had nog zo, meneer Maar toch geveld, tot bruggenbouwer Beschouwer van hen Die ik tot mijn voorbeeld maak Het wordt een dubbeltje op zijn kant Gebakken of verbrand De brug, keer ik mijn rug of waar leidt het heen Gevederde grifioen, Legioen der helden Vermeld mij in uw pogingen De wanhoop nabij Als zou het…
Maar voorbij de wolken Streeft het paard naar zijn stal Geborgen in de val Van oprechte overgave Schavuit, schavot Scheve schelm Verdoe je tijd Aan dingen Een open vizier Op wat komen ging Daarginds heen Verdwijn, mijn grens Ploeteren, ploegen Gulle verdienstelijkheid Geweest en al, genoegzaam Schrijd voort
Laat woorden druppelen op papier Een zachte smart Als krampen van het hart Het blijft een ergernis Luizen in de pels ofzo Het hoeft ook niet allemaal ergens toe te leiden Waarom ofzo Het kan me wat En doe maar voort, gezapig Krijg me klein, krijg me klein Venijn der gedachten Lelijk in al zijn prachten Etcetera Verga van glorie, gedachtengangen Tot grootsheid dwangen Genade, verga me Heen Ofschoon vloeiend Pijnlijk woorden bloeiend Tot toe en nog wat Meer en…
In de vergankelijkheid badend Monter zoals het betaamt En een eerlijke glimlach achter de hand Voor de verwachting naderend Zal het baten Ideeën blaten mijn oren terg Het botte merg Geniepig in de kiem We willen wel, we snakken Gehakkel, alheen de hoek Om het draaien te omzeilen De roeiboot lek Welkeen het mag wezen Bevrezen, klampachtig Houvast in tijden Die zich trachten te vormen, omheen Til mij op, draag mij mee Ik fluister u Of wat dan ook Doel…
Je blik valt binnen als de zon Ik vang je gloed Gedachten richting het perron We doen wat moet De geur van haren in de wind Een dag voorbij De plannen haastig noch gezwind De dromen blij Bladeren vallen één voor één Hoofd door het raam Een kat, een fietser en weldra een volle maan We blijven leven, goede moed We blijven geven, elk zijn bloed We blijven streven, kwaad noch goed We blijven streven, we blijven streven De kiemen…
De wereld laten gaan, begaan, de zijlijn Met de rug tegen de muur, kooi van mijn bescherming De haren op mijn huid rechten zich, bluffend en gevoed door een veinzende innerlijke rust die in stil protest stand houdt telkens het water zich opdringt aan de lippen en een slok zich bitter een weg baant naar mijn zielHuiver maakt zich meester van de geest in een stoïcijns lichaam waar hunkering zich schuilhoudt en de kans afwacht die het wordt voorgehouden als…
De sneeuw verstuift over het asfalt.
Met een blik op het open deurtje van de kooi vraagt de vogel zich af waarom hij zijn vleugels niet openslaat.
Met doffe tikken van zijn staart verwelkomt hij me met mijn thuiskomst en nestelt zich vervolgens met een gerust hart en een onvoorwaardelijk vertrouwen zorgeloos aan mijn voeten. Geduldig, doch verwachtingsvol laat ik het onverstoorbare tikken van de tijd verglijden, alsook mijn gedachten die haar thuiskomst hullen in een gelukzaligheid wanneer ze zich elegant ontdoet van haar schoeisel en zich vervolgens liefdevol en met heldere ogen zacht tegen me aanvlijt om dan samen, al is het maar heel even, de…